ဆရာၾကီးဦးျမင့္သို႔ အေၾကာင္းျပန္ျခင္း (၁)

(Written By - ေနထြန္းႏိုင္)
ဆရာၾကီး ဦးျမင့္ခင္ဗ်ာ . . .
ဆရာၾကီးက ဧျပီ ၄ ရက္ ေန႔စြဲနဲ႔ေပးပို႔ခဲ့တဲ့ အိတ္ဖြင့္ေပးစာကို ဧျပီ ၅ ရက္မွာ လက္ခံရရွိပါတယ္။
ဒီေပးစာက ဆရာၾကီးရဲ႕သေဘာထားလား၊ သမၼတ ဦးသိန္းစိန္ ေရးခိုင္းလို႔ ေရးရတာလားေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ မသိပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ္ သိသေလာက္ေတာ့ ဧျပီ ၄ ရက္မွာ စီးပြားေရးအၾကံေပးေတြ၊ စီးပြားေရးနဲ႔ လူမႈေရး အၾကံေပး ေကာင္စီမွာ ပါ၀င္သူေတြကို သမၼတဦးသိန္းစိန္က ေခၚမယ္လို႔ သတင္းၾကိဳရခဲ့တယ္။ အဲဒီေန႔ရက္စြဲနဲ႔ ဆရာၾကီးက ကြၽန္ေတာ့္ဆီကို ေပးစာေရးတယ္။ အဲ့ဒီအစည္းအေ၀း တကယ္ လုပ္ျဖစ္ခဲ့ရင္ေတာ့ ေမးခြန္း ထုတ္စရာေတြ ရွိပါတယ္။

(၁)
ဆရာၾကီးရဲ႕ေပးစာက ပုဂၢိဳလ္ေရးဆန္ဆန္ ေရးထားတာမို႔ ကြၽန္ေတာ္ကလည္း ပုဂၢိဳလ္ေရး႐ႈေထာင့္ကပဲ ျပန္ေရးပါရေစ။
အသက္ ၇၇ ႏွစ္ရွိျပီ ျဖစ္တဲ့ ပညာရွင္ ဆရာႀကီးတစ္ဦးက အသက္ ၂၉ ႏွစ္ပဲရွိေသးတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ဆီကို တကူးတက အိတ္ဖြင့္ေပးစာ ပို႔ခဲ့တာမို႔ ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း ပထမဆံုးေျပာပါရေစ။ ကြၽန္ေတာ့္အဖို႔ ဆရာၾကီးဟာ အေဖအရြယ္ေတာင္မဟုတ္ပဲ အဘိုး အရြယ္ျဖစ္ေနပါတယ္။
ဆရာၾကီးရဲ႕ေပးစာက မတ္ ၃၁ ရက္ထုတ္ Weekly Eleven သတင္းဂ်ာနယ္မွာ ေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ "ျမန္မာ့စီးပြားေရးျပိဳလဲသြားႏိုင္သလား . . ." ေဆာင္းပါးနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ေျပာခဲ့တာပါ။ ေပးစာပါ အခ်က္ေတြကို ၾကည့္တဲ့အခါ မူရင္း ေဆာင္းပါး အဂၤလိပ္ ဘာသာျပန္ အလြဲေတြကို အမ်ားဆံုး ေထာက္ျပခဲ့တာေတြ႕ရပါတယ္။
အဲဒီေဆာင္းပါးကို ကြၽန္ေတာ္က ျမန္မာလို ေရးခဲ့တယ္။ Eleven Media Group ရဲ႕ ဘာသာျပန္ ဌာနက အဂၤလိပ္လို ျပန္ခဲ့တာပါ။ ဒါေၾကာင့္မို႔ ဆရာၾကီးအေနနဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္ကို ျမန္မာလို ျပန္ေရးသင့္ပါတယ္။ ဒီလိုမဟုတ္ဘဲ အဂၤလိပ္စာ သင္ၾကားေပးခ်င္႐ံုနဲ႔ ဒီေလာက္ စာအရွည္ၾကီး ေရးေနစရာ မလိုဘူး ထင္ပါတယ္။
ဆရာၾကီး ေထာက္ျပခဲ့တဲ့ အခ်က္ေတြကို ျပန္မရွင္းခင္မွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ လူငယ္ေတြရဲ႕ဘ၀ကို အရင္ ရွင္းျပခ်င္ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္ ရွင္းျပရသလဲဆိုရင္ လူငယ္ေတြရဲ႕ဘ၀ကို ဆရာၾကီး မသိဘူးဆိုတာ ေပးစာမွာပဲ ထင္ရွားေနလို႔ပါ။
ကြၽန္ေတာ္တို႔က ဆရာၾကီးလို အဂၤလိပ္စာလည္း ကြၽမ္းကြၽမ္းက်င္က်င္ မတတ္ပါဘူး။ စီးပြားေရးပညာလည္း ဆရာၾကီးတို႔ေလာက္ မႏွံ႔စပ္ပါဘူး။ ဒီအတြက္ ႏွိမ္လို႔ရပါတယ္။ ဆက္ျပီး ႏွိမ္ခ်င္ရင္လည္း ႏွိမ္ပါ။ ဒါေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္တို႔လို သန္းဆယ္ခ်ီ ရွိေနတဲ့ လူငယ္ေတြ ဘာေၾကာင့္ ဆရာၾကီးတို႔လို မတတ္သလဲ ဆိုတာကိုေတာ့ ေျပာခ်င္ပါတယ္။
(၂)
ကြၽန္ေတာ္တို႔က ဆရာၾကီးတို႔လို႔ ပညာေရး စနစ္ေကာင္းကို မမွီခဲ့ပါဘူး။ ႐ိုက္ခ်ိဳးခံ ပညာေရးစနစ္နဲ႔ ႏွစ္ ၆၀ ၾကာ အာဏာရွင္ စနစ္ေအာက္မွာ ဖိႏွိပ္ခံရမႈေတြနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ၾကီးျပင္းခဲ့ပါတယ္။
ဆရာၾကီးက ရန္ကုန္ တကၠသိုလ္မွာ ပညာ ဆည္းပူးခဲ့တယ္။ အဂၤလိပ္စာေပ၊ ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ စီးပြားေရးပညာရပ္ေတြ ေကာင္းေကာင္း သင္ယူခြင့္ရခဲ့သူပါ။ အေမရိကန္ Cornell တကၠသိုလ္မွာ စီးပြားေရးပညာနဲ႔ မာစတာ ရခဲ့တယ္။ California တကၠသိုလ္ Berkeley က စီးပြားေရး ပါရဂူဘြဲ႕ ရခဲ့တယ္ မဟုတ္လား။
ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ဆရာၾကီးလို မဟုတ္ပါဘူး။ အလြတ္က်က္ ေရးေျဖ ပညာေရး စနစ္ေအာက္မွာ ပညာသင္ခဲ့တယ္။ ရက္ ၃၀ ပညာေရးစနစ္(ပညာသင္ႏွစ္ တစ္ႏွစ္မွာ အနီးကပ္ ၁၀ ရက္၊ သံုးႏွစ္ဘြဲ႕တစ္ခုပညာေရး)နဲ႔ အေ၀းသင္တကၠသိုလ္မွာ စီးပြားေရးပညာသင္ယူခဲ့ရသူပါ။
ေနာက္ျပီး ကြၽန္ေတာ္တို႔က ဆရာၾကီးလို လူသိမ်ား ထင္ရွားတဲ့ ေၾကးရတတ္ မိသားစု၀န္းက်င္က ေပါက္ဖြားလာသူ မဟုတ္ဘူး။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ပညာသင္ဖို႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ကိုယ္တိုင္ ႐ုန္းကန္ခဲ့ရတာပါ။
အေဖက စစ္မႈထမ္းေဟာင္း (အရာရွိမဟုတ္ပါဘူး)၊ အေမက မွီခိုသူ၊ အာဏာရွင္စနစ္ဆိုးနဲ႔ ဖိႏွိပ္ခံရမႈေအာက္ ႐ုန္းကန္ခဲ့ရသူ မိသားစုေတြထဲ ကြၽန္ေတာ္ပါခဲ့တယ္။
ကြၽန္ေတာ့္မိဘက အေျခခံပညာ အဆင့္ထိပဲ ပညာေရးအတြက္ ေထာက္ပံ့ႏိုင္ခဲ့တယ္။ ကိုးတန္း၊ ဆယ္တန္း ေရာက္ခ်ိန္မွာ ပညာသင္စရိတ္ အေထာက္အကူျဖစ္ဖို႔ ေႏြရာသီဆို ေန႔စား အလုပ္ေတြရွာခဲ့ပါတယ္။ ဆယ္တန္းအျပီး ပညာ ဆက္သင္ဖို႔ဆိုရင္ အေ၀းသင္တကၠသိုလ္တစ္ခုပဲ ကြၽန္ေတာ္တို႔အတြက္ အျမင့္ဆံုး ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္ျဖစ္ခဲ့တယ္။
အေ၀းသင္တကၠသိုလ္ကိုေရြးခ်ယ္မွ အလုပ္တစ္ဖက္နဲ႔ ပညာဆက္သင္ႏိုင္မယ္။
လစဥ္၀င္ေငြရွိမွ မိသားစုကိုေထာက္ပံ့ႏိုင္မယ္။ အခုထိလည္း ကြၽန္ေတာ့္မိသားစုကို ကြၽန္ေတာ္တစ္ဦးတည္းက ေထာက္ပံ့ေနပါတယ္။
ကြၽန္ေတာ္တစ္ေယာက္ထဲ ဒီအေျခအေနကို ျဖတ္သန္းခဲ့ရတာမဟုတ္ဘူး။ ကြၽန္ေတာ့္လို သန္းဆယ္ခ်ီရွိတဲ့ လူငယ္ေတြ ဒီလို အေျခအေနကို ျဖတ္သန္းခဲ့ရတာပါ။ အစိုးရပညာေရးစနစ္ေအာက္မွာ ဘာ ေထာက္ပံ့မႈမွမရခဲ့ဘူး။ က်ဴရွင္ မတက္ႏိုင္ၾကဘူး။ ပညာဒါနေက်ာင္းေတြကိုပဲ ကြၽန္ေတာ္တို႔အားကိုးခဲ့ပါတယ္။
ဆရာၾကီးတို႔ေခတ္နဲ႔ မတူခဲ့ပါဘူး။ ဒါေတြ ဘာေၾကာင့္ျဖစ္လဲ ဆရာၾကီး သိမယ္ထင္ပါတယ္။ ဆရာၾကီးရဲ႕ ေပးစာက ကြၽန္ေတာ္တင္မကဘူး။ ကြၽန္ေတာ္လို႔ သန္းဆယ္ခ်ီရွိေနတဲ့ လူငယ္ေတြကို ေျပာတယ္လို႔ ယူဆတယ္။ ငါတို႔ေလာက္မတတ္ပဲ မင္းတို႔ ဘာမွ မေျပာနဲ႔ ဆိုတဲ့ပံုစံမ်ိဳး၊ တလြဲမာနၾကီးျပီး လူငယ္ေတြကို ႏွိမ့္ခ်လိုက္ျခင္းပါပဲ။
ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဆရာၾကီးတို႔ေလာက္ မတတ္ရတဲ့အေၾကာင္းကိုေတာ့ ဆရာၾကီးက ဘာမွမေျပာဘူး။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ မတတ္တာက ပညာေရးစနစ္ ႐ိုက္ခ်ိဳးခံရမႈေၾကာင့္ ျဖစ္လာတာပါ။ ဆရာၾကီးလို အေမရိကန္မွာ ပညာမသင္ခဲ့၊ မတတ္ခဲ့ေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ညီငယ္ေတြ၊ ညီမငယ္ေတြကို ဆရာၾကီးတို႔လို တတ္ေအာင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ၾကိဳးစားေနၾကတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ကိုယ္တိုင္လည္း ဆရာၾကီးတို႔လို တတ္ေအာင္ ကိုယ္ပိုင္ အစြမ္းအစနဲ႔ ၾကိဳးစားေနတယ္။
ဦးေန၀င္း၊ ဦးသန္းေရႊ အခုေနာက္ဆံုး ဦးခင္ညြန္႔အထိ ႐ိုက္ခ်ိဳးဖ်က္ဆီးခဲ့တဲ့ ပညာေရးစနစ္ေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္တို႔လို႔ သန္းဆယ္ခ်ီရွိတဲ့ လူငယ္ေတြရဲ႕ အနာဂတ္ပါ ႐ိုက္ခ်ိဳးခံခဲ့ရတာပါ။ ဒါေတြကို နာၾကဥ္းမႈ အေျခခံနဲ႔ ေျပာေနတာမဟုတ္ဘူး။ ျပန္ျပင္ဖို႔ လိုတယ္ဆိုတာကို ေျပာေနတာပါ။
ပထမဆံုး ႐ိုက္ခ်ိဳးခံထားရတဲ့ ပညာေရးစနစ္ကို ျပင္ဖို႔လိုတယ္။ ျပင္ႏိုင္ဖို႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ လူငယ္ေတြ ၾကိဳးစားေနတယ္။ အခုေတာင္ လက္ပံတန္းကိုေရာက္လာခဲ့ျပီ မဟုတ္လား။ ဒါေပမဲ့ ဆရာၾကီးရဲ႕ေပးစာက လက္ပံတန္း အထိခ်ီတက္ျပီး ေထာင္ထဲေရာက္ေနတဲ့ လူငယ္ေတြကို မစာနာပဲ အျပစ္ ေျပာေနသူေတြရဲ႕ သေဘာထားနဲ႔ အတူတူပဲ။ ဖိႏွိပ္ခံ လူငယ္ေတြကို မစာနာပဲ အာဏာရွင္ေတြ အလိုက် ေျပာေနသူေတြရဲ႕ သေဘာထားနဲ႔ ဆရာၾကီးရဲ႕သေဘာထား သိပ္မကြာဘူးဆိုတာ ဆရာၾကီးရဲ႕ေပးစာက သက္ေသခံေနတယ္။
(၃)
ခ်ိဳးႏွိမ္ခံ၊ ဖိႏွိမ္ခံပညာေရးေအာက္မွာ ၾကီးျပင္းခဲ့ေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ရပ္မေနခဲ့ပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ၾကိဳးစားခဲ့တယ္။
အသက္ ၁၇ ႏွစ္မွာ လခစား အလုပ္ကို ကြၽန္ေတာ္စလုပ္တယ္။ စာအုပ္ဆိုင္ တစ္ခုမွာ အေရာင္း ၀န္ထမ္းလုပ္ခဲ့တာ။ အသက္ ၁၉ ႏွစ္မွာ ဂ်ာနယ္လစ္အလုပ္ကို ကြၽန္ေတာ္ေရြးခ်ယ္ခဲ့တယ္။ Eleven Media Group မွာ အငယ္တန္း သတင္းေထာက္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အခု ကြၽန္ေတာ့္အသက္ ၂၉ ႏွစ္၊ ဂ်ာနယ္လစ္လုပ္သက္ ၁၀ ႏွစ္ ျပည့္ပါျပီ။
ဒီေနရာမွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ Eleven Media Group က အဂၤလိပ္ပိုင္းဌာနက လူငယ္အယ္ဒီတာ ကိုေဇယ်ာနႏၵအေၾကာင္း ေျပာျပခ်င္တယ္။ သူ႔အသက္က ၂၁ ႏွစ္ပဲရွိေသးတယ္။ (သူက ကြၽန္ေတာ္ရဲ႕ ျမန္မာျပန္ေဆာင္းပါးကို ဘာသာျပန္ခဲ့သူေတြထဲက တစ္ဦးအပါအ၀င္ပါ။ သိရသေလာက္လည္း သူတို႔ရဲ႕ဘာသာျပန္မႈက ဆရာၾကီး ေျပာေနသေလာက္ မလြဲေလာက္ပါဘူး။ ဒီအေၾကာင္းကို ေနာက္ပိုင္း ဆက္ေျပာသင့္ ေျပာပါမယ္)
ကိုေဇယ်ာနႏၵက ၂၀၀၇ ခုႏွစ္မွာ ေရႊ၀ါေရာင္အေရးအခင္းနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး နယ္စပ္ကို ထြက္ေျပးခဲ့ရတယ္။ ဆယ္တန္းမေအာင္ခဲ့ဘူး။ ဒီႏိုင္ငံ ျပန္ေရာက္တဲ့အခါ ေက်ာင္းျပန္တက္ဖို႔ အခက္အခဲရွိခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ သူ႔ရဲ႕ Self-Study ေၾကာင့္ အဂၤလိပ္စာ ထူးခြၽန္ခဲ့တယ္။ IELTS ပွ်မ္းမွ်ရမွတ္ ၈ အဆင့္ရိွတယ္။ သူ႔အသက္ ၁၈ ႏွစ္အရြယ္မွာ သူေရးတဲ့အဂၤလိပ္ေဆာင္းပါးကို ထိုင္းႏိုင္ငံထုတ္ The Nation မွာ ပထမဆံုးေဖာ္ျပခံရပါတယ္။
သူ႔ၾကိဳးစားမႈ၊ သူ႔အရည္အခ်င္းနဲ႔ ပညာသင္ဆုရခဲ့ေပမဲ့ သူရရွိခဲ့တဲ့ အစီအစဥ္ ရပ္ဆိုင္းသြားတာမို႔ ပညာ ဆက္မသင္ႏိုင္ဘဲ ျဖစ္ေနတယ္။ ဆိုလိုခ်င္တာက ကြၽန္ေတာ္တို႔ဆီမွာ အာဏာရွင္ အစိုးရနဲ႔ စနစ္ဆိုးက ဖိႏွိပ္ထားေပမယ့္ ႐ုန္းထြက္ဖို႔ ၾကိဳးစားေနတဲ့ ထူးခြၽန္လူငယ္ေတြ အမ်ားၾကီးရွိတယ္။ ဆရာၾကီးထင္ေနသလို ခပ္တံုးတံုးေတြ မဟုတ္ဘူးဆိုတာကိုပါ။
ပညာေရးစနစ္ ႐ိုက္ခ်ိဳးခံရေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ လုပ္ႏိုင္တာရွိခဲ့ပါတယ္။ စာအုပ္ေတြက တစ္ဆင့္ သင္ယူခဲ့တယ္။ ေက်ာင္းက သင္ေပးလိုက္တာေတြ အသံုးမ၀င္တာမို႔ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ရွာေဖြ ေလ့လာဆည္းပူးရတဲ့ Self-Study ကိုပဲ အားထားခဲ့တယ္။ ဒီလိုအခ်ိန္မွာ အခုလိုလူငယ္ေတြ သန္းဆယ္ခ်ီရွိပါတယ္။
ကြၽန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္လည္း Self-Study ကိုအားျပဳရင္း အငယ္တန္း သတင္းေထာက္ကေန အမႈေဆာင္အယ္ဒီတာ ျဖစ္လာတာပါ။ ႏိုင္ငံတကာ ဂ်ာနယ္လစ္ေတြနဲ႔ အလုပ္အတူ လုပ္ႏိုင္တယ္။ အဂၤလိပ္စာ အေကာင္းၾကီးမဟုတ္ေပမဲ့ အတန္အသင့္ေတာ့ တတ္ကြၽမ္းပါတယ္။ ဆရာၾကီးသိဖို႔ ေျပာတာပါ။
ကြၽန္ေတာ္ အပါအ၀င္ ျမန္မာမီဒီယာေလာကမွာရွိေနတဲ့ ၉၅ ရာခိုင္ႏႈန္းေသာ လူငယ္ဂ်ာနယ္လစ္ေတြက ဂ်ာနယ္လစ္ဇင္ပညာကို စနစ္တက်တတ္ခဲ့သူေတြမဟုတ္ဘူး။ Self-Study လုပ္ရင္း ကိုယ့္ကိုကိုယ္သင္ခဲ့ရတာပါ။ ကြၽန္ေတာ္ဆိုရင္ အခုခ်ိန္ထိ ေန႔ညမေရြး Self-Study လုပ္ေနပါတယ္။ အဲဒီအက်ိဳးဆက္ကို ကြၽန္ေတာ္ေရးခဲ့တဲ့ ေဆာင္းပါးေတြမွာ ေတြ႕ႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။
ကြၽန္ေတာ္တို႔ဟာ ေရေပၚဆီ အခြင့္ထူးခံ လူတန္းစားက ဆင္းသက္လာသူေတြ မဟုတ္ဘူး။ အခြင့္ထူးခံ၊ အက်ိဳးေမွ်ာ္သူေတြနဲ႔ေပါင္းျပီး ပညာသင္ဆု၊ စေကာ္လာေတြရႏိုင္ေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္တို႔မေလွ်ာက္ခဲ့ဘူး။ သူတို႔ ေပးတဲ့ အခြင့္အေရးေတြကိုလည္း မယူခဲ့ဘူး။
ကြၽန္ေတာ္ေရးခဲ့တာေတြကလည္း ဖိႏွိပ္ခံလူထုဘက္ကပဲ ရပ္တည္ခဲ့တယ္။ ဂ်ာနယ္လစ္မွန္ရင္ ျပည္သူလူထု မ်က္ႏွာတစ္ခုတည္းကို ၾကည့္ရတယ္လို႔ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ အေနနီးစပ္တဲ့ ဆရာလူထုစိန္၀င္းက သင္ေပးခဲ့ဖူးတယ္။ ဆရာလူထုစိန္၀င္းရဲ႕ ရပ္တည္ခ်က္၊ ခံယူခ်က္နဲ႔ပဲ ဂ်ာနယ္လစ္တစ္ေယာက္ပီသေအာင္ ေနထိုင္တယ္။
ကြၽန္ေတာ္ေရးခဲ့တဲ့ေဆာင္းပါးေတြက ေရေပၚဆီအခြင့္ထူးခံလူတန္းစားေတြ၊ အီလစ္ေတြ၊ အာဏာရွင္ေတြအတြက္ မဟုတ္ခဲ့ဘူး။ ဘယ္သူ႔ဆီကမွ ဘာအခြင့္အေရးမယူခဲ့ဘူး။ လူထုကို ဘယ္ေတာ့မွ သစၥာမေဖာက္ခဲ့ဘူးဆိုတာ က်ိန္းေသအာမခံပါတယ္။
အခုခ်ိန္ထိ ၀မ္းေရးအတြက္ ကြၽန္ေတာ္႐ုန္းကန္ေနရတုန္းပဲ။ ဂ်ာနယ္လစ္ေယာက္ပီသေအာင္ Self-Study ေတြကို ေန႔ညမေရြးလုပ္ေနရတုန္းပဲ။ ကိုယ့္ထက္ သိကြၽမ္းတတ္ေျမာက္သူေတြဆီက သင္ယူေနရတုန္းပဲ။ အခုရထားတဲ့ဘ၀ကို ကြၽန္ေတာ္ေက်နပ္တယ္။
ဒါေပမဲ့ ဆရာၾကီးရဲ႕ေပးစာမွာ ကြၽန္ေတာ့္လို ႐ုန္းကန္ေနရတဲ့ လူငယ္ သန္းေပါင္းမ်ားစြာကို စာနာမႈမေပးဘဲ ငါ့ေလာက္ မတတ္ရေကာင္းလားဆိုျပီး အဂၤလိပ္စာ သင္ၾကားေပးရင္း အျပစ္ဖို႔ခဲ့တယ္။ ဖိႏွိပ္ခံေနရတဲ့ ျပည္သူေတြ၊ ဆင္းရဲခ်မ္းသာကြာဟမႈ ဒဏ္ကို ခံေနရတဲ့ ျပည္သူေတြကို လ်စ္လ်ဴ႐ႈျပီး အခြင့္ထူးခံ ေရေပၚဆီ လူတန္းစားေတြ၊ အီလစ္ေတြရဲ႕ သေဘာထား အျမင္အတိုင္း ဆရာၾကီး ေရးခဲ့တာကိုဖတ္ရေတာ့ ၀မ္းနည္းပါတယ္။
အထူးသျဖင့္ ဆရာႀကီးလို လူတစ္ေယာက္ဆီက လူငယ္ေတြအေပၚ သေဘာထားကိုျမင္ရေတာ့ တိုင္းျပည္နဲ႔လူမ်ဳိးအတြက္ အထူးစိတ္မေကာင္းျဖစ္မိပါတယ္။
(၄)
ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ ဂ်ာနယ္လစ္တစ္ဦး လုပ္ရမယ့္အလုပ္ကို ကြၽန္ေတာ္လုပ္ခဲ့ပါတယ္။
ဂ်ာနယ္လစ္တစ္ဦးဟာ သတင္းမီဒီယာ႐ႈေထာင့္ကေန ျပည္သူလူထုရဲ႕အသံကို နားေထာင္ရတယ္။ အခ်က္အလက္ေတြကိုစုေဆာင္းရတယ္။ သမိုင္း၊ ပထ၀ီ၊ အေျခအေနအရာရာအားလံုးကို သံုးသပ္ရတယ္။ ျပီးေတာ့ ကိုယ့္ရဲ႕တတ္ကြၽမ္းမႈ၊ ကိုယ့္ရဲ႕ Common Sense နဲ႔ ျပည္သူလူထုကို နားလည္ေအာင္ ျပန္လည္ရွင္းျပရတာ ဂ်ာနယ္လစ္အလုပ္ပဲျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ျပီး သတင္းမီဒီယာ၊ ဂ်ာနယ္လစ္တစ္ဦးက ျပည္သူလူထုကိုတင္ျပတဲ့အခ်ိန္မွာ သြယ္၀ိုက္တဲ့နည္းေတြနဲ႔တင္ျပရတာရွိသလို တစ္ခါတစ္ေလမွာလည္း တည့္တည့္ Straight Forward တင္ျပရတာရွိပါတယ္။
ဆရာၾကီးေထာက္ျပတဲ့ ေဆာင္းပါးမွမဟုတ္ပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ္ေရးခဲ့သမွ်တိုင္းမွာ ဒီအခ်က္ေတြအတိုင္းလုပ္ခဲ့ပါတယ္။ တစ္ခုေတာ့ရွိပါတယ္။ ဂ်ာနယ္လစ္ေတြဟာ ပညာရွင္ေတြမဟုတ္ပါဘူး။ ဘက္ေပါင္းစံု၊ ဘာသာရပ္မ်ိဳးစံုကို သိရွိထားရမွာျဖစ္ေပမဲ့ ပညာရွင္ေတြလို ႏိႈက္ႏိႈက္ခြၽတ္ခြၽတ္သိသူေတြမဟုတ္ဘူး။
ဆရာၾကီးက ေပးစာမွာ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ေဆာင္းပါးက သမၼတဦးသိန္းစိန္၊ သူ႔ရဲ႕အစိုးရ၊ သူ႔ရဲ႕အၾကံေပး၊ လႊတ္ေတာ္နဲ႔အတိုက္အခံေတြကို Jihad (မြတ္စလင္ဘာသာေရးစစ္ပြဲ) လုပ္တယ္လို႔ေျပာတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ကို မြတ္စလင္တစ္ဦး စြပ္စြဲတာလား။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ Eleven Media Group ကို ဘာသာေရးအရခြဲျခားဆက္ဆံျပီး တနည္းအားျဖင့္ စစ္ပြဲတစ္ရပ္လို ဆင္ႏႊဲတိုက္ခိုက္ေနတယ္လို႔ စြပ္စြဲခ်င္တာလား။ ဆရာၾကီးစြပ္စြဲသလို တစ္ခုမွမဟုတ္ပါဘူး။
ဒါမွမဟုတ္ ဆရာၾကီးဆီမွာ ဘာသာေရးအရ ခြဲျခား ဆက္ဆံဆက္ဆံခ်င္တဲ့စိတ္ ရွိေနတာလားလို႔ ကြၽန္ေတာ္ကျပန္ေမးခ်င္ပါတယ္။
ေနာက္ျပီး ဆရာၾကီးက သမၼတဦးသိန္းစိန္အစိုးရ စီးပြားေရးအၾကံေပးေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးတင္မကဘဲ အတိုက္အခံေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔လည္း ရင္းႏွီးအဆင္ေျပသူလို႔ သိထားတယ္။
ဆရာၾကီးရဲ႕ေပးစာမွာ သမၼတဦးသိန္းစိန္၊ သူ႔ရဲ႕အစိုးရ၊ အၾကံေပးေတြ၊ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ (NLD) တို႔တို႔ ကာကြယ္ေရးခဲ့ပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ ဆရာၾကီးရဲ႕ေစတနာ ျဖဴစင္တယ္လို႔ မယူဆပါဘူး။ ဆရာၾကီးက အာဏာရွင္စနစ္ေအာက္မွာ ဖိႏွိပ္ခံခဲ့ရတဲ့လူငယ္ေတြ၊ ဆင္းရဲခ်မ္းသာကြာဟမႈေအာက္မွာ ခ်ိဳးႏွိမ္ခံေနရတဲ့ျပည္သူေတြကို လ်စ္လ်ဴ႐ႈခဲ့ပါတယ္။
ေနာက္ျပီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ ရင္းႏွီး ခင္မင္တိုင္း ဆရာၾကီးဟာ ျပည္သူလူထု အက်ိဳးကိုလုပ္ေဆာင္ေနတယ္၊ တိုင္းျပည္အတြက္ ျပည္သူအတြက္ ေကာင္းက်ိဳးေဆာင္ရြက္ေနတယ္လို႔ မယူဆပါဘူး။
ကြၽန္ေတာ္တို႔ ယူဆခ်က္ ဘယ္ေလာက္ မွန္လဲ၊ မွားလဲဆိုတာ ဆရာၾကီးရဲ႕ေပးစာကိုၾကည့္ရင္ သိပါတယ္။
ဒါေတြက ဆရာၾကီးရဲ႕ေပးစာပါ ခ်ိဳးႏွိမ္မႈေတြ၊ ေပးစာ ပထမသံုးပိုဒ္ပါ စာသားေတြနဲ႔ပ တ္သက္ျပီး ျပန္ရွင္းျပတာပါ။
ဆက္ေရးပါဦးမယ္။
မတ္ ၃၀ ရက္တြင္ Weekly Eleven သတင္းဂ်ာနယ္၌ ေဖာ္ျပခဲ့ေသာ ေဆာင္းပါးရွင္ ေနထြန္းႏိုင္၏ " ျမန္မာ့စီးပြားေရး ၿပိဳလဲသြားႏိုင္သလား . . ." ေဆာင္းပါးကို ဖတ္ရႈႏိုင္ေသာ Link - http://goo.gl/aebgbx
ျမန္မာဘာသာသို႔ ျပန္ဆိုထားသည့္ ဆရာႀကီးဦးျမင့္၏ ေပးစာကို ဖတ္ရႈ႕ႏိုင္ေသာ Link -
http://goo.gl/7svAwm
အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ ေပးပို႔လာေသာ ဆရာႀကီးဦးျမင့္၏ မူရင္း ေပးစာ ဖတ္ရႈႏုိင္ေသာ Link -
http://elevenmyanmar.com/index.php…